βρέμω

βρέμω (Α)

Ι. 1. (για τη θάλασσα ή τον άνεμο) ηχώ με πάταγο, βουίζω

2. αντηχώ

3. (για τα όπλα) παράγω κρότο

4. (για ανθρώπους) βρίσκομαι σε έξαψη, μανιάζω

II. (-ομαι)

1. κλαίω, θρηνώ

2. (για μουσικό όργανο) αναδίδω ισχυρό ήχο

3. (για ζώα) βρυχιέμαι.

[ΕΤΥΜΟΛ. Πρόκειται για εκφραστικό τ. αβέβαιης ετυμολ. Η σύνδεση με τα αρχ. άνω γερμ. bruman, ουαλ. brefu, λατ. fremo, που σημαίνουν «βουίζω, γογγύζω, βρυχώμαι» είναι μεν πιθανή, αλλά η περαιτέρω αναγωγή τους σε ινδοευρ. ρίζα *bhrem-, που έχει την ίδια σημασία είναι αδύνατη εξαιτίας του β- στο βρέμω. Προτιμότερο είναι να υποτεθεί μια ονοματοποιημένη

—χωρίς δασύ— ρίζα *brem-, ενώ κατ' άλλους πρέπει να αναχθεί σε ρίζα *mrem- και να συνδεθεί το ρ. με το μορμύρω «μουρμουρίζω». Το ρ. βρέμω εμφανίζεται ως β' συνθετικό με τη μορφή -βρεμέτης σε τρία ποιητικά σύνθετα βαρυ-βρεμέτης, εριβρεμέτης, υψιβρεμέτης, καθώς και με τη μορφή -βρέντας (αναξιβρέντας, αργιβρέντας).

ΠΑΡ. βροντή

αρχ.

βρόμος (Ι), βρόμος (III), βρωμώμαι (Ι).

ΣΥΝΘ. αρχ. επιβρέμω, περιβρέμω, συμβρέμω, υποβρέμω].